jueves, 13 de diciembre de 2012

.

Hay personas a las que conoces por tonterias de la vida y al cabo del tiempo pueden llegar a ser lo mas importante en tu vida, esta claro que no siempre, pero yo puedo decir que mucha de la gente que he conocido tontamente ha marcado un trozo de mi vida. La manera de conocer a la gente puede ser twitter, un enfado con otra persona, una mañana de toros y muchas otras cosas, como por ejemplo la Real que es una de las mayores causas de conocer gente en mi caso. Lo mas importante es no perder la relacion ya que con el tiempo muchas veces se enfrian las relaciones. Una persona puede significar muchisimo para ti y con el paso del tiempo se deja de tener relacion y la distancia tampoco ayuda muchas veces, a pesar de tener el mismo idolo, y la misma pasion por la Real por ejemplo. Tambien una persona que solo te llevo de vuelta a casa despues de unamañana de becerros puede convertirse despues de cuatro meses mas o menos, lo mas importante de tu vida. Gracias a la Real (y twitter) he conocido a mucha gente (que por desgracia no he tenido la opcion de conocer en persona) que ahora mismo significa mucho para mi. Aunque en algunos casos yo no significo tanto para ell@s. Xabier Alonso Olano tambien ha hecho que conozca a gente impresionantemente adorable y con dos de ellos por desgracia he perdida bastante el contacto. Obviamente tambien he conocido a mucha gente gracias al futbol que son asofjasdofja. Y sin liarme mas gracias a todas las personas que he conocido tontamente gracias a la Real, Xabi, Josep y twitter. 

lunes, 12 de noviembre de 2012

Una vez mas, futbol.

En la vida y en el fútbol  el margen de error es pequeño. Medio segundo mas rápido o mas lento y no llegas a pasar la pelota, medio segundo mas rápido o mas lento y no llegas a cogerla. Las fuerzas nos llegan en cada momento, en cada minuto y en cada segundo. En cada lucha, aquel que va a muerte es el que gana el terreno. Cuando ganas una tras otra lucha y ganas todo el terreno es lo que va marcar la diferencia entre ganar o perder! Correr a cada balón por mucho que parezca imposible. Saltar a cada balón aéreo aunque tu par te saque una cabeza y media. Dar todo por la camiseta que vistes y defender los colores de club y en mi caso, también los de mi pueblo. Podemos ganar cada partido como un grupo, un equipo, pero podemos perder y morir como individuos. Llegar al minuto 90 con un empate o por detrás en el marcador y correr sacando fuerzas de donde no tienes para intentar llegar y marcar o dar el pase de gol para intentar ganar o empatar el partido. Y como siempre digo, dicen que el fútbol no tiene nada que ver con la vida, mi vida es el fútbol.

domingo, 5 de agosto de 2012

.

Dicen que el fútbol no tiene que ver con la vida, pues mi vida es el fútbol.
Hay gente que no quiere que empiece la pretemporada.. yo lo estoy deseando.. eso quiere decir que el cole va llegando, si. Pero también que la liga va a empezar. Este año lo jugare desde el principio y espero que hasta el final, que las lesiones me respeten. Sobre todo la rodilla. Tendré la opción de jugar en liga vasca y lo daré todo como siempre. Menos minutos que el año pasado? Quizás, pero eso no me va a quitar las ganas. A lo contrario me dará mas motivación para entrenamientos y partidos. Temporada 2012 - 2013. VAMOS.


viernes, 15 de junio de 2012

Patxi Izko, zu bai zu antiestetikoa // Patxi Izco, tu si que eres antiestetico.

Orain dela egun batzuk Patxi Izkok, Osasuna futbol taldeko presidenteak, emakumezkoen futbola antiestetikoa dela esan zuen. Badira jada urte batzuk futbola zabaltzen eta sustatzen ari garela, kirol hau oso gustuko dugun jende asko. Gizonezkoek bezalaxe, guk ere ordu asko ematen ditugu entrenamendu eta partidetan. Txikitatik hain gustoko dugun kirol honetan. Gizonezkoek bezalaxe, beraz, guk ere errespetua merezi dugu. Patxi Izko pertsona ezaguna izanda, gainera, aurrerapausoak ematen lagundu ordez, komentario horiek egiten ditu. Izko jauna, emakume asko gara futbolean aritzen garenak, geroz eta gehiago gainera, eta zuk nahiko zenuke, baina ez dugu amore emango, gure helburua lortu arte jarraituko dugu borrokan!

--
Hace unos días Patxi Izco, el presidente del Osasuna dijo que el fútbol femenino es antiestético. Ya llevamos unos años las personas que tanto nos gusta este deporte trabajando en impulsar el fútbol femenino. Al igual que los hombres nosotras también pasamos mucho tiempo en entrenamientos y partidos. En este deporte que nos gusta desde pequeñas. Por lo tanto, al igual que los hombres merecemos ser respetadas. Patxi Izco, siendo una persona conocida, en vez de ayudar en avanzar hace este tipo de comentarios... Señor Izco, somos muchas las mujeres que jugamos al fútbol, cada vez mas, y aunque a ti te gustaría, no vamos a darnos por vencidas, vamos a luchar hasta conseguir nuestros objetivos.


jueves, 7 de junio de 2012

Eskerrik asko. Gracias.

Hay gente, que por un motivo u otro aparece en tu vida, así sin mas, vas conociéndolas y sabes que van a ser importantes para ti. Pueden ser varios los motivos, porque desde el primer día te da cariño, porque se preocupan por ti... Yo e tenido la suerte o la desgracia de conocer a mucha gente, en mi caso es suerte. Porque  gracias a esa gente que e conocido por varios motivos: fútbol, Real Sociedad, Xabi Alonso... en los momentos que peor lo paso me suben la moral enseguida. Tienen ese don, de hacerme sonreír cuando mas lo necesito. Hay gente que cree mas en mi que yo en mi misma, y me lo hacen saber siempre que pueden. Gente que me ayudo hace mas o menos cuatro años y ahora después de pasar la lesión siguen apostando por mi, ojala pueda llegar lejos. Otras personas mas recientemente conocidas por la Real o por twitter también me han ayudado mucho, aunque no lo crean. Toda pequeña ayuda viene bien, sea el problema que sea.
Hoy a la mañana me he despertado con ganas de escribir aquí y dar las gracias una vez mas a todas esas personas que en algún momento me habéis ayudado. De verdad, no sabéis cuanto os lo agradezco.
Sé que algunos lo seguiréis haciendo, porque sois así, como mi madre dice, demasiado buenos. Que me tenéis que aguantar siempre, y eso tiene mucho merito! ;)
Paro ya, que si me enrollo no paro. Vosotros sabéis quienes sois y si tenéis duda preguntar, creo que no hará falta. De verdad gracias a todos.

Sonreír, es gratis, aunque a veces sea difícil hacerlo, inténtalo, merece la pena. :)

lunes, 21 de mayo de 2012

Buena temporada.

Esta temporada a sido buena, con sus altibajos pero buena. No pude empezar desde el principio ya que la rodilla me lo impedía... Y tuve que empezar viendo los partidos de mis compañeras desde la grada, animando.
Tenia mas ganas que nunca para jugar un partido. Ya había pasado mas de un año desde que me lesione y 7 meses desde la operación. Y el 24 de noviembre de 2011 volví a ponerme mi camiseta txuri-berde con el numero 6 a la espalda para jugar un amistoso contra la Real. Perdimos 5-1 y metí yo el gol. Claro que yo queria debutar en liga y no fue el mejor comienzo.. Empatamos a 1 contra el St. Tomas Lizeoa. La nota buena era que las sensaciones eran muy buenas y me encontraba a gusto con la rodilla y lo mas importante, sin miedo. En total he jugado 16 partidos con kadetes y he metido 13 goles, me acuerdo de todos ellos. Y otra alegría durante la temporada es que e debutado con el primer equipo y he jugado 8 partidos marcando 4 goles. Con ambos equipos hemos conseguido el objetivo, ascenso a kadete honor y liga vasca. Empezando como empecé, es decir, lesionada, el final de la temporada a sido muy bueno. Una vez mas agradecer a toda esa gente que durante la lesión me estuvo apoyando en todo momento, seguramente sin vuestro apoyo no estaría escribiendo esta entrada con semejante sonrisa. No puedo poner todos los nombres porque sois muchísimos pero vosotros sabéis quienes sois. He dedicado algún gol que otro a personas especiales; Feer, Vane, Leire... Pero todos los goles han ido dedicados para vosotros dos aitona Juan Jose y amona Candi, os quiero.


Con esto termino, gracias a los pocos que leéis lo que escribo.