viernes, 15 de junio de 2012

Patxi Izko, zu bai zu antiestetikoa // Patxi Izco, tu si que eres antiestetico.

Orain dela egun batzuk Patxi Izkok, Osasuna futbol taldeko presidenteak, emakumezkoen futbola antiestetikoa dela esan zuen. Badira jada urte batzuk futbola zabaltzen eta sustatzen ari garela, kirol hau oso gustuko dugun jende asko. Gizonezkoek bezalaxe, guk ere ordu asko ematen ditugu entrenamendu eta partidetan. Txikitatik hain gustoko dugun kirol honetan. Gizonezkoek bezalaxe, beraz, guk ere errespetua merezi dugu. Patxi Izko pertsona ezaguna izanda, gainera, aurrerapausoak ematen lagundu ordez, komentario horiek egiten ditu. Izko jauna, emakume asko gara futbolean aritzen garenak, geroz eta gehiago gainera, eta zuk nahiko zenuke, baina ez dugu amore emango, gure helburua lortu arte jarraituko dugu borrokan!

--
Hace unos días Patxi Izco, el presidente del Osasuna dijo que el fútbol femenino es antiestético. Ya llevamos unos años las personas que tanto nos gusta este deporte trabajando en impulsar el fútbol femenino. Al igual que los hombres nosotras también pasamos mucho tiempo en entrenamientos y partidos. En este deporte que nos gusta desde pequeñas. Por lo tanto, al igual que los hombres merecemos ser respetadas. Patxi Izco, siendo una persona conocida, en vez de ayudar en avanzar hace este tipo de comentarios... Señor Izco, somos muchas las mujeres que jugamos al fútbol, cada vez mas, y aunque a ti te gustaría, no vamos a darnos por vencidas, vamos a luchar hasta conseguir nuestros objetivos.


jueves, 7 de junio de 2012

Eskerrik asko. Gracias.

Hay gente, que por un motivo u otro aparece en tu vida, así sin mas, vas conociéndolas y sabes que van a ser importantes para ti. Pueden ser varios los motivos, porque desde el primer día te da cariño, porque se preocupan por ti... Yo e tenido la suerte o la desgracia de conocer a mucha gente, en mi caso es suerte. Porque  gracias a esa gente que e conocido por varios motivos: fútbol, Real Sociedad, Xabi Alonso... en los momentos que peor lo paso me suben la moral enseguida. Tienen ese don, de hacerme sonreír cuando mas lo necesito. Hay gente que cree mas en mi que yo en mi misma, y me lo hacen saber siempre que pueden. Gente que me ayudo hace mas o menos cuatro años y ahora después de pasar la lesión siguen apostando por mi, ojala pueda llegar lejos. Otras personas mas recientemente conocidas por la Real o por twitter también me han ayudado mucho, aunque no lo crean. Toda pequeña ayuda viene bien, sea el problema que sea.
Hoy a la mañana me he despertado con ganas de escribir aquí y dar las gracias una vez mas a todas esas personas que en algún momento me habéis ayudado. De verdad, no sabéis cuanto os lo agradezco.
Sé que algunos lo seguiréis haciendo, porque sois así, como mi madre dice, demasiado buenos. Que me tenéis que aguantar siempre, y eso tiene mucho merito! ;)
Paro ya, que si me enrollo no paro. Vosotros sabéis quienes sois y si tenéis duda preguntar, creo que no hará falta. De verdad gracias a todos.

Sonreír, es gratis, aunque a veces sea difícil hacerlo, inténtalo, merece la pena. :)